De overstap naar de middelbare school kan groot zijn voor sommige kinderen. Je kind start in de brugklas en in het begin lijkt het allemaal goed te gaan. Je vraagt als ouders hoe het gaat en of hij al zijn huiswerk gemaakt heeft. Zo ook de ouders van Sem. En Sem antwoordt steevast: ‘Ja, alles is af! Ja, het leren gaat ook goed. Ik heb alles gedaan.’
En dan… Rond de herfst zijn de eerste hoofdstukken van de verschillende vakken afgerond en wordt er getoetst. De eerste onvoldoendes komen binnen. Je vraagt je af hoe dat kan. Mijn kind heeft toch geleerd? Ik heb gezien dat hij met zijn neus in de boeken zat. Je vraagt na bij je kind of hij weet hoe het komt dat het even niet lukt. Nee geen idee…
Is het inzet? Hij heeft veel gegamed met vrienden, dus de ouders van Sem perken dat snel weer in. Maar het helpt niet. Zijn inzet is wel groter, maar zonder resultaat. Dan moeten het wel de leerstrategieën zijn, want dat hij het in principe kan, dat heeft hij vorig jaar wel laten zien. Ze melden Sem aan voor een coachingstraject ‘Ik leer leren’.
In de coaching zijn we aan de slag gegaan met de leerstrategieën. Hoe leert Sem nu? ‘Een paar keer doorlezen’ is het antwoord. En Engels? ‘Daar was ik nooit goed in’, zegt hij… Maar Spaans lukte wel hoorde ik van moeder, dus volgt mijn vraag aan hem of hij Engels met dezelfde strategie leert als hij eerder voor Spaans geleerd heeft. Je raadt het bijna al, dat doet hij dus niet. Goed, we gaan aan de slag: we zoeken al doende uit welke manier van leren bij hem past. Inmiddels zijn we er achter: in zijn kamer, muziekkoptelefoon op om de ruis weg te filteren, samenvattingen en opdrachten maken en herhalen. Ook zijn strategie voor het leren van talen weer opgepakt en toegepast op Engels. Het gaat steeds beter. Maar…
Weet hij eigenlijk wel welk huiswerk hij allemaal heeft? Nee eigenlijk niet. Magister is fijn voor wie er mee om kan gaan en wanneer ook alles erin gezet wordt door de docent. Maar wanneer je kind geen overzicht heeft en ook moeite met plannen, dan is Magister een tegenwerkende kracht. Wat nu? We willen niet dat de motivatie en het zelfvertrouwen weer omlaag gaan, want dan zijn we verder van huis. We vervolgen met stap 2: plannen. En ook dat is een zoektocht. Want wat voor jou als ouder werkt, hoeft niet voor je kind te werken. En na drie verschillende manieren van plannen uitgeprobeerd te hebben, hebben we nu de goede voor Sem te pakken. De ‘1blik agenda’. ‘Wat een uitvinding!’, zegt moeder. Het is duidelijk en overzichtelijk. Sem zit inmiddels alleen nog even kort met zijn ouders om uit Magister het huiswerk te filteren en dan lukt het hem inmiddels al om zelf redelijk goed in te plannen in de agenda. Per dag hoeft Sem dan alleen de planning af te lopen. Hoe fijn is het dat hij nu met zelfvertrouwen zijn toetsweek ingaat, omdat hij weet wat hij moet maken/leren, wanneer hij het moet doen en hoe hij het gaat doen!
‘Zo fijn de Ik leer leren training! Door de stapsgewijze aanpak kun je praktisch aan de slag. En ook thuis weten we nu hoe we Sem beter kunnen helpen zijn werk te plannen.’
(Ivm privacy is de naam aangepast)
